Statement in court from formerly anonymous prisoner NN1416
July 18, 2011, Utrecht, Netherlands
Mevrouw de Rechter, ik ga het kort houden, omdat het een lange dag is
geweest, en zodat niemand té veel van mijn schattige Nederlands hoeft aan te
horen.
Mijn dank is groot, aan de nederlanders die hebben geweigerd om voor de
makkelijke weg te kiezen; en aan iedereen die solidariteit heeft getoond met
de mensen die aan de verkeerde kant van de Vreemdelingenwet zijn beland.
Ik verzoek u om iedereen die nog vast zit als één groep te beschouwen — we
hebben immers of allemaal dezelfde rechten, of allemaal geen. Als er iemand
nog vastzit, dan wil ik niet vrijgelaten worden.
Wij zijn allemaal aangehouden door een staat die zich als een democratie
beschouwt. Prima. In een democratie heb je bepaalde rechten. Twee van de
belangrijkste zijn het recht om niet mee te werken aan je eigen proces, en
het recht om niet in de gevangenis te zitten zonder duidelijke
tenlasteleggingen. Gebruikend de Vreemdelingenwet, heeft het OM beide van
deze rechten weten te omzeilen, van zowel nederlanders als buitenlanders.
Men zegt trots te zijn op deze democratie, maar als basieke rechten zomaar
gestolen kunnen worden, dan is men helaas trots op iets dat niet bestaat.
“Gaat u meewerken?”
“Nee.”
“Oké, ik vermoed dat u een vreemdeling bent. Nu móét u meewerken. Gaat u
meewerken?”
“…”
Het is een strikvraag, natuurlijk, en de enige eerlijke manier om daarop te
reageren, is niet te reageren. Het hoort bij de Spaanse Inquisitie of de
niet democratische rechtstaat van Iran — maar *niet hier*.
Hulpofficier van Justitie Visser heeft mij dit met vliegende haast getekende
stuk papier gegeven, met wat willekeurige kruisjes erop en allerlei foutjes
erin, met het bevel om Nederland onmiddelijk te verlaten. Het lijkt een
template te zijn, uitgeprint van het internet, en niet eens ingevuld:
[letterlijk citaat uit terugkeerbesluit:
“
Postadres postbus & nummer
postcode en plaats
Regio Naam regio
Korpsonderdeel korpsonderdeel
Behandeld door Naam HOvJ
Telefoon tel.nr
Fax fax nr
V-nummer/Zaak v-nummer / zaaknummer
Datum
Onderwerp Terugkeerbesluit
Ik, ondergetekende, voorna(a)m(en) & naam HOvJ, rang van het regionaal
politiekorps naam regio , belast met het toezicht op vreemdelingen, tevens
hulpofficier van justitie, legt aan de vreemdeling zich noemende:
NNpl13<M1107051416 het volgende besluit op. De vreemdeling moet Nederland
onmiddellijk verlaten.
”
]
Hij heeft het niet eens gelezen, Mevrouw de Rechter, en hiermee heeft hij
levende wezens achter prikkeldraad en ijzer opgesloten. Vanwege dit stuk
papier — dat hij niet las — zijn mijn werk en privé leven zwaar verhinderd;
vanwege dit stuk papier hebben wij de afgelopen 13 dagen vernedering en
geweld meegemaakt; dankzij dit stuk papier — dat HOvJ Visser heeft ingediend
zonder moeite te nemen om het eens door te lezen — hebben zes mannelijke
agenten van de Vreemdelingenpolitie te Amsterdam mijn kamarade tegen de
vloer gedrukt en zijn vingers gebroken, terwijl drie vrouwelijke agenten
door de muur meeluisterden en lachten. (Toen hij uiteindelijk het bewustzijn
verloor, hielden ze op met lachen).
“Maar toch,” hoor ik iemand zeggen, “jullie zijn illegaal … ”
Wij zijn noch illegaal, noch legaal. Wij zijn mensen, die elke minuut van
ontnomen vrijheid als 10 lange jaren ervaren, en laat je niet bedriegen: het
feit dat we CNN en Comedy Central mogen kijken, en twee keer per dag in de
buitenlucht mogen staan, maakt het niet prettiger.
Zeg me alsjeblieft niet, dat als de grens tussen twee landen in een bos
ligt, dat als je tien meter de verkeerde kant op afdwaalt, dat je ineens
“illegaal” bent en opsluiting, vernedering, en geweld verdient. Tenzij wij
zulke middeneeuwse fantasieën nog koesteren, is het vrij duidelijk: niemand
is illegaal. Wat we zijn, is ongewenst.
We zijn veroordeeld, net als iedere andere mens, om ergens op de oppervlakte
van de Aarde te staan, zitten, of liggen. Daar kunnen we helaas niets aan
doen. Als je overal verdreven wordt, wat dan?
Ik ben vrij zeker dat het enige waar we op kunnen rekenen in de komende 50
jaar, is ellende op deze planeet. Maar het enige wat ons nooit ontnomen kan
worden, is solidariteit; niet alleen met degene die lijden, maar ook met
degene die weigeren om hun te laten lijden, en daar een flinke prijs voor
betalen; met degene die opkomen voor de gestolen rechten van ons allemaal;
met de onvoorstelbare angst dat het gebrek aan een fietslamp opsluiting zal
betekenen, en deportatie naar een plek waarvandaan je ooit een heel goede
reden had om te vluchten.
Het feit dat je door de politie in elkaar geslagen bent betekent niet dat je
gewelddadig bent; het feit dat je voor de rechter zit betekent niet dat je
schuldig bent; het feit dat je je verzet tegen een onmenselijk beleid
betekent niet dat je illegaal bent. Ongewenst, misschien.
Maar omdat de mens vaak de oorzaak is van andermans ellende, zijn wij —
mensen — de enige die dat kunnen veranderen.
[ENGLISH]
Your Honour, I’ll keep it short, because it’s been a long day, and also so
that no one has to hear all too much of my cute Dutch.
First a big thank you, to all the Dutch people who refused to take the easy
way; and to everyone who has shown solidarity with the people who have
landed on the wrong end of the Alien Law.
I ask you to consider all of us who are still in jail as one group — after
all, either we all have exactly the same rights, or we all have none. If
anyone remains behind bars, then I don’t want to be set free.
We were all arrested by a state which considers itself a democracy. OK. In
a democracy, who have certain rights. Two of the most important ones are the
right not to cooperate in your own prosecution, and the right not to be
locked up without clear charges brought against you. Using the Alien Law,
the Department of Justice managed to circumvent both of these rights, from
Dutch people as well as from foreigners. People claim to be proud of this
democracy, but if basic rights can be stolen so simply, then that pride is
unfortunately misplaced in something which doesn’t exist.
“Are you going to cooperate?”
“No.”
“OK, I suspect you’re a foreigner. Now, you *have* to cooperate. Are you
going to cooperate?”
“…”
It’s obviously a trick question, and the only honest way to answer it is not
to answer it. This sort of thing belongs with the Spanish Inquisition or the
undemocratic law-and-order system of Iran, but *not here*.
Deputy District Attorney Visser handed me this piece of paper, signed and
filled out in an careless hurry, with some random crosses scattered on it
and full of mistakes, ordering me to immediately leave the Netherlands. It
looks like a template, printed out from the Internet, and not even filled in
properly:
[exact quote from the deportation notice:
“Address place & number
postcode and city
Region Name region
Department department
Processed by Name Deputy DA
Phone tel #
Fax fax #
V-number/Case v-number / case number
Date
Subject Deportation notice
I, the bearer, first name(s) & name Deputy DA, rank from the regional police
name region , who have jurisdiction over aliens, and deputy da, serves [sic]
the alien who calls himself NNpl13<M1107051416 the following order. The
alien must leave the Netherlands immediately.”
He didn’t even read it, your honour, and using this he banished living
beings behind barbed wire and iron. Because of this piece of paper — which
he didn’t read — my work and private life have been heavily disturbed;
because of this piece of paper, we’ve suffered humiliation and violence for
the past thirteen days; thanks to this piece of paper — which Deputy DA
Visser administered without even bothering to read through — six male
officers from the Amsterdam Foreign Police pressed my friend and comrade
against the floor and broke his fingers, while three female officers
listened through the wall and giggled. (When he finally lost consciousness,
they stopped laughing).
“But still,” I hear someone say, “You guys are illegal … ”
We’re neither illegal, nor legal. We are people, and we experience every
minute of our stolen freedom as ten long years; and don’t be deceived: the
fact that we can watch CNN and Comedy Central, and are allowed to breathe
the outside air twice a day, doesn’t make it any nicer.
Please don’t try and tell me that if the border between two countries lies
in a forest, and that if you wander ten meters in the wrong direction, you
are suddenly what’s known as an “illegal” person and therefore deserve
confinement, humiliation, and violence. Unless anyone seriously still
cherishes such medieval fantasies, it’s quite clear: no one is illegal. What
we are, is unwanted.
We are condemned, like everyone else, to stand, sit, or lie somewhere on the
surface of the Earth. We can’t really help that, unfortunately. If you’re
driven away everywhere you go, what then?
I’m quite certain that the only thing we can really count on in the coming
50 years is misery on this planet. But the only thing which can never truly
be taken away from us is solidarity; not only with people who suffer, but
with those who refuse to make them suffer, and pay a sharp price for it;
with those who stand up for the violated rights of us all; with the
unimaginable terror that a missing bicycle light could lead to imprisonment
and deportation to a place from whence you once had a very good reason to
flee.
The fact that you’ve been beaten by the police doesn’t make you a violent
person; the fact that you are sitting before a judge doesn’t make you
guilty; the fact that you refuse to cooperate with an inhumane policy
doesn’t make you illegal. Unwanted, maybe.
But since the cause of human misery is so often other humans, we — human
beings — are the only ones who can do something to change that.